แม้ภาคนี้จะยังคงไม่ได้เป็นภาคที่ดีมากนัก แต่ก็กลับเป็นหนังที่เราชอบมากที่สุดใน 3 ภาค เพราะด้วยหนังชูบรรยากาศความสยองขวัญ ความหลอน ความมืดหม่นได้อย่างชัดเจน อีกทั้งงานภาพและอารมณ์ของหนังที่มาด้วยโทนที่แตกต่าง ไม่ได้เล่นใหญ่มากเหมือนกับ 2 ภาคก่อนหน้า เลยทำให้ภาคนี้มันดูมีชีวิตชีวามากขึ้นทั้งในองค์รวม บริบทหนัง รวมถึงตัวละครก็ด้วยเช่นกัน อีกอย่างหนังถือว่าค่อนข้างเดินเรื่องไม่ช้า (ซึ่งภาค 1 และ 2 มีความช้ามาก) ภาคนี้ก็มีความพอดี กลมกล่อมและเพลิดเพลิน เลยกลายเป็นว่าภาคนี้มันสนุกไปตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่ได้ติดขัดใด ๆ มาก แต่ที่อ่อนด้อยไปก็คงหนีไปพ้นในแง่ของเรื่องราวของหนังที่พอมันถูกทำให้ดูง่ายและย่อยง่าย พาร์ทสืบสวนระหว่างทางก็ไม่ได้พาไปจุดที่เรียกว่าเข้มข้นเท่าไร มีความเรื่อย ๆ เล่าตามร่องรอยปริศนาตามสเต็ปหนึ่งสองสามสี่ เลยเสียดายในระหว่างทางที่หนังค่อนข้างเบาไปในความลึกลับ การพยายามตามหาใครที่เป็นฆาตกรที่ดูจะไม่ได้อยู่ในจุดที่ว้าวนักเมื่อเฉลยปมออกมา แต่อย่างไรก็ตาม หนังก็เล่าผสมกับพื้นเพมิติละครให้เข้ากับปมปริศนาที่เฉลยออกมาได้มีหัวใจเลยทีเดียว “A Haunting in Venice” ก็เป็นหนังสืบสวนระทึกขวัญปนบรรยากาศสยองขวัญที่ให้ความแตกต่างจากภาคก่อนหน้า ที่ชูความโดดเด่นและความหลอนได้ดีและชัดเจน แม้อาจไม่ได้เป็นหนังที่ดีมาก แต่ความเพลิดเพลินก็ยังให้ได้ครบและเป็นหนังที่น่าจะสนุกและชอบที่สุดใน 3 ภาคของนับสืบ แอร์กูล ปัวโรต์